离骚

离骚原文：

春深夜苦短，灯冷焰不长。尘蠹文字细，病眸濮无光。坐久百骸倦，中遭群虑戕。寻前顾後失，得一念十忘。乃知学在少，老大不可强。废书谁与语，叹息自悲伤。因忆石夫子，徂徕有茅堂。前年来京师，讲学居上庠。青衫缀朝士，面有数亩桑。不耐群儿嗤，束书归故乡。却寻茅堂在，高卧泰山傍。圣经日陈前，弟子罗两厢。大论叱佛老，高声诵虞唐。宾朋足枣栗，儿女饱糟糠。虽云待官阙，便欲解朝裳。有似蚕作茧，缩身思自藏。嗟我一何愚，贪得不自量。平生事笔砚，自可娱文章。开口揽时事，论议争煌煌。退之尝有云，名声暂膻香。误蒙天子知，侍从列班行。官荣日已宠，事业闇不彰。器小以任大，跻颠理之堂。圣君虽不诛，在汝岂自遑。不能虽欲止，怳若失其方。却欲寻旧学，旧学已榛荒。有类邯郸步，两失皆茫茫。便欲乞身去，君恩厚须偿。又欲求一州，俸钱买归装。譬如归巢鸟，将栖少徊翔。自觉诚未晚，收愚老缣缃。
翔鸾阙下谢恩初，通籍由来在石渠。暂入南宫判祥瑞，还归内殿阅图书。故人犹在三江外，同病凡经二纪馀。今日荐君嗟久滞，不惟文体似相如。
我家湖水接山溪，载病东归路不迷。城郭依然辽海鹤，鵷鸿邈矣会稽鸡。可须印绶怀中出，幸有珠玑袖里携。行赋渔歌寄亲串，春风吹渡浙江西。
颍州老翁病且羸，萧萧短发秋霜垂。手扶枯筇行复却，操瓢丐食河之湄。我哀其贫为顾问，欲语哽咽吞声悲。自言城东昔大户，腴田十顷桑阴围。阖门老稚三百指，衣食尽足常悬锥。河南年来数亢旱，赤地千里黄尘飞。麦禾槁死粟不熟，长镵挂壁犁生衣。黄堂太守足宴寝，鞭扑百姓穷膏脂。聒天丝竹夜酣饮，阳阳不问民啼饥。市中斗粟价十千，饥人煮蕨供晨炊。木皮剥尽草根死，妻子相对愁双眉。鹄形累累口生燄，脔割饿莩无完肌。奸民乘隙作大盗，腰弓跨马纷驱驰。啸呼深林聚凶恶，狎弄剑槊摇旌旗。去年三月入州治，踞坐堂上如熊罴。长官邀迎吏再拜，馈送牛酒罗阶墀。城中豪家尽剽掠，况在村落人烟稀。裂囊剖筐取金帛，煮鸡杀狗施鞭笞。今年灾虐及陈颍，疫毒四起民流离。连村比屋相枕藉，纵有药石难扶治。一家十口不三日，藁束席卷埋荒陂。死生谁复顾骨肉，性命喘息悬毫釐。大孙十岁卖五千，小孙三岁投清漪。至今平政桥下水，髑髅白骨如山崖。绣衣使者肃风纪，下车访察民疮痍。绿章陈辞达九陛，彻乐减膳心忧危。朝堂杂议会元老，恤荒讨贼劳深机。山东建节开大府，便宜斩
此别未为远，两都东西州。情亲有乖隔，江湖成阻修。脱尘度翠密，徐行当寻幽。各有惜别怀，共此一日留。意合岂待约，酒尽不更求。阙词固未可，忍手亦何犹。坐有黄冠师，未解逍遥游。兴来我与共，醉罢君当休。僧房火可亲，此乐行且谋。万事自纠纷，高怀元一丘。
漫游樊水阴，忽见旧部曲。尚言军中好，犹望有所属。故令争者心，至死终不足。与之一杯酒，喻使烧戎服。兵兴向十年，所见堪叹哭。相逢是遗人，当合识荣辱。劝汝学全生，随我畬退谷。
陈启推辞道，他也不指望这个一直和他有些闹别扭的丫头给他盛饭。

离骚拼音解读：

chūn shēn yè kǔ duǎn ，dēng lěng yàn bú zhǎng 。chén dù wén zì xì ，bìng móu pú wú guāng 。zuò jiǔ bǎi hái juàn ，zhōng zāo qún lǜ qiāng 。xún qián gù hòu shī ，dé yī niàn shí wàng 。nǎi zhī xué zài shǎo ，lǎo dà bú kě qiáng 。fèi shū shuí yǔ yǔ ，tàn xī zì bēi shāng 。yīn yì shí fū zǐ ，cú lái yǒu máo táng 。qián nián lái jīng shī ，jiǎng xué jū shàng xiáng 。qīng shān zhuì cháo shì ，miàn yǒu shù mǔ sāng 。bú nài qún ér chī ，shù shū guī gù xiāng 。què xún máo táng zài ，gāo wò tài shān bàng 。shèng jīng rì chén qián ，dì zǐ luó liǎng xiāng 。dà lùn chì fó lǎo ，gāo shēng sòng yú táng 。bīn péng zú zǎo lì ，ér nǚ bǎo zāo kāng 。suī yún dài guān què ，biàn yù jiě cháo shang 。yǒu sì cán zuò jiǎn ，suō shēn sī zì cáng 。jiē wǒ yī hé yú ，tān dé bú zì liàng 。píng shēng shì bǐ yàn ，zì kě yú wén zhāng 。kāi kǒu lǎn shí shì ，lùn yì zhēng huáng huáng 。tuì zhī cháng yǒu yún ，míng shēng zàn shān xiāng 。wù méng tiān zǐ zhī ，shì cóng liè bān háng 。guān róng rì yǐ chǒng ，shì yè ān bú zhāng 。qì xiǎo yǐ rèn dà ，jī diān lǐ zhī táng 。shèng jun1 suī bú zhū ，zài rǔ qǐ zì huáng 。bú néng suī yù zhǐ ，huǎng ruò shī qí fāng 。què yù xún jiù xué ，jiù xué yǐ zhēn huāng 。yǒu lèi hán dān bù ，liǎng shī jiē máng máng 。biàn yù qǐ shēn qù ，jun1 ēn hòu xū cháng 。yòu yù qiú yī zhōu ，fèng qián mǎi guī zhuāng 。pì rú guī cháo niǎo ，jiāng qī shǎo huái xiáng 。zì jiào chéng wèi wǎn ，shōu yú lǎo jiān xiāng 。
xiáng luán què xià xiè ēn chū ，tōng jí yóu lái zài shí qú 。zàn rù nán gōng pàn xiáng ruì ，hái guī nèi diàn yuè tú shū 。gù rén yóu zài sān jiāng wài ，tóng bìng fán jīng èr jì yú 。jīn rì jiàn jun1 jiē jiǔ zhì ，bú wéi wén tǐ sì xiàng rú 。
wǒ jiā hú shuǐ jiē shān xī ，zǎi bìng dōng guī lù bú mí 。chéng guō yī rán liáo hǎi hè ，yuān hóng miǎo yǐ huì jī jī 。kě xū yìn shòu huái zhōng chū ，xìng yǒu zhū jī xiù lǐ xié 。háng fù yú gē jì qīn chuàn ，chūn fēng chuī dù zhè jiāng xī 。
yǐng zhōu lǎo wēng bìng qiě léi ，xiāo xiāo duǎn fā qiū shuāng chuí 。shǒu fú kū qióng háng fù què ，cāo piáo gài shí hé zhī méi 。wǒ āi qí pín wéi gù wèn ，yù yǔ gěng yān tūn shēng bēi 。zì yán chéng dōng xī dà hù ，yú tián shí qǐng sāng yīn wéi 。hé mén lǎo zhì sān bǎi zhǐ ，yī shí jìn zú cháng xuán zhuī 。hé nán nián lái shù kàng hàn ，chì dì qiān lǐ huáng chén fēi 。mài hé gǎo sǐ sù bú shú ，zhǎng chán guà bì lí shēng yī 。huáng táng tài shǒu zú yàn qǐn ，biān pū bǎi xìng qióng gāo zhī 。guō tiān sī zhú yè hān yǐn ，yáng yáng bú wèn mín tí jī 。shì zhōng dòu sù jià shí qiān ，jī rén zhǔ jué gòng chén chuī 。mù pí bāo jìn cǎo gēn sǐ ，qī zǐ xiàng duì chóu shuāng méi 。hú xíng lèi lèi kǒu shēng yàn ，luán gē è piǎo wú wán jī 。jiān mín chéng xì zuò dà dào ，yāo gōng kuà mǎ fēn qū chí 。xiào hū shēn lín jù xiōng è ，xiá nòng jiàn shuò yáo jīng qí 。qù nián sān yuè rù zhōu zhì ，jù zuò táng shàng rú xióng pí 。zhǎng guān yāo yíng lì zài bài ，kuì sòng niú jiǔ luó jiē chí 。chéng zhōng háo jiā jìn piāo luě ，kuàng zài cūn luò rén yān xī 。liè náng pōu kuāng qǔ jīn bó ，zhǔ jī shā gǒu shī biān chī 。jīn nián zāi nuè jí chén yǐng ，yì dú sì qǐ mín liú lí 。lián cūn bǐ wū xiàng zhěn jiè ，zòng yǒu yào shí nán fú zhì 。yī jiā shí kǒu bú sān rì ，gǎo shù xí juàn mái huāng bēi 。sǐ shēng shuí fù gù gǔ ròu ，xìng mìng chuǎn xī xuán háo lí 。dà sūn shí suì mài wǔ qiān ，xiǎo sūn sān suì tóu qīng yī 。zhì jīn píng zhèng qiáo xià shuǐ ，dú lóu bái gǔ rú shān yá 。xiù yī shǐ zhě sù fēng jì ，xià chē fǎng chá mín chuāng yí 。lǜ zhāng chén cí dá jiǔ bì ，chè lè jiǎn shàn xīn yōu wēi 。cháo táng zá yì huì yuán lǎo ，xù huāng tǎo zéi láo shēn jī 。shān dōng jiàn jiē kāi dà fǔ ，biàn yí zhǎn
cǐ bié wèi wéi yuǎn ，liǎng dōu dōng xī zhōu 。qíng qīn yǒu guāi gé ，jiāng hú chéng zǔ xiū 。tuō chén dù cuì mì ，xú háng dāng xún yōu 。gè yǒu xī bié huái ，gòng cǐ yī rì liú 。yì hé qǐ dài yuē ，jiǔ jìn bú gèng qiú 。què cí gù wèi kě ，rěn shǒu yì hé yóu 。zuò yǒu huáng guàn shī ，wèi jiě xiāo yáo yóu 。xìng lái wǒ yǔ gòng ，zuì bà jun1 dāng xiū 。sēng fáng huǒ kě qīn ，cǐ lè háng qiě móu 。wàn shì zì jiū fēn ，gāo huái yuán yī qiū 。
màn yóu fán shuǐ yīn ，hū jiàn jiù bù qǔ 。shàng yán jun1 zhōng hǎo ，yóu wàng yǒu suǒ shǔ 。gù lìng zhēng zhě xīn ，zhì sǐ zhōng bú zú 。yǔ zhī yī bēi jiǔ ，yù shǐ shāo róng fú 。bīng xìng xiàng shí nián ，suǒ jiàn kān tàn kū 。xiàng féng shì yí rén ，dāng hé shí róng rǔ 。quàn rǔ xué quán shēng ，suí wǒ yú tuì gǔ 。
chén qǐ tuī cí dào ，tā yě bú zhǐ wàng zhè gè yī zhí hé tā yǒu xiē nào bié niǔ de yā tóu gěi tā shèng fàn 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

②僵卧：躺卧不起。这里形容自己穷居孤村，无所作为。僵，僵硬。孤村：孤寂荒凉的村庄。不自哀：不为自己哀伤。思：想着，想到。戍轮台：在新疆一带防守，这里指戍守边疆。戍，守卫。轮台：在今新疆境内，是古代边防重地。此代指边关。
①郴州：今属湖南。雾失楼台：暮霭沉沉，楼台消失在浓雾中。月迷津渡：月色朦胧，渡口迷失不见。桃源望断无寻处：拼命寻找也看不见理想的桃花源。桃源：语出晋陶渊明《桃花源记》，指生活安乐、合乎理想的地方。无寻处：找不到。可堪：怎堪，哪堪，受不住。杜鹃：鸟名，相传其鸣叫声像人言“不如归去”，容易勾起人的思乡之情。

相关赏析

“收取关山五十州”一个“取”字，举重若轻，有破竹之势，生动地表达了诗人急切的救国心愿。然而“收取关山五十州”谈何容易？书生意气，自然成就不了收复关山的大业，而要想摆脱眼前悲凉的处境，又非经历戎马生涯，杀敌建功不可。这一矛盾，突出表现了诗人愤激不平之情。

这首词笔法简洁细腻，以女子的口吻，写主人公与情人分别后的相思之情，情极深挚，非至情者莫能道出。写法上，运用复杂而微妙的感情交织，在对花的爱与恨以及对于相思的怕而又不得不相思的矛盾交织中，体现其对爱情的忠贞和对幸福的向往。该词化用了范仲淹《御街行》的“都来此事，眉间心上，无计相回避”及李清照《一剪梅》的“才下眉头，却上心头”。

作者介绍

王涣 王涣（859--901），唐文学家。字文吉。太原（今属山西）人。中和、光启中，佐滑州王铎、京兆郑延昌幕掌笺奏。大顺二年（891）登进士第。