东京赋

东京赋原文：

造化村谁手，君来聊解颜。欲游天上路，先破鬼门关。祸福行藏内，高低方寸间。毫芒差错处，过犯重如山。
峨峨北岩山，上轶雨与云。下有蕙与兰，芃芃扬秋芬。君子在远道，怀思极忧勤。眷言感时泽，亦复伤暌分。念兹恺惠性，化者将同薰。由来金玉姿，不如萧艾群。逝将媲贞美，庶以怡朝曛。
片语都门醉浊醪，黄金台上共持螯。毫端并吐千秋色，筑畔谁当一世豪。紫陌天回中秘远，青山云净少微高。花期首探骊龙窟，肯著东方赐后袍。
钿毂香车过柳堤，桦烟分处马频嘶，为他沉醉不成泥¤花满驿亭香露细，杜鹃声断玉蟾低，含情无语倚楼西。马上凝情忆旧游，照花淹竹小溪流，钿筝罗幕玉搔头¤早是出门长带月，可堪分袂又经秋，晚风斜日不胜愁。独立寒阶望月华，露浓香泛小庭花，绣屏愁背一灯斜¤云雨自从分散后，人间无路到仙家，但凭魂梦访天涯。依约残眉理旧黄，翠鬟抛掷一簪长，暖风晴日罢朝妆¤闲折海棠看又拈，玉纤无力惹馀香，此情谁会倚斜阳。翡翠屏开绣幄红，谢娥无力晓妆慵，锦帷鸳被宿香浓¤微雨小庭春寂寞，燕飞莺语隔帘栊，杏花凝恨倚东风。花月香寒悄夜尘，绮筵幽会暗伤神，婵娟依约画屏人¤人不见时还暂语，令才抛后爱微嚬，越罗巴锦不胜春。偏戴花冠白玉簪，睡容新起意沈吟，翠钿金缕镇眉心¤小槛日斜风悄悄，隔帘零落杏花阴，断香轻碧锁愁深。晚逐香车入凤城，东风斜揭绣帘轻，慢回娇眼笑盈盈¤消息未通何计是，便须佯醉且随行，依稀闻道太狂生。小市东门欲雪天，众中依约见神仙，蕊黄香画贴金蝉¤饮散黄昏人草草，醉容无语立门前，马嘶尘烘一街烟。
独立梅花恨最多，江西夜雨涨恩波。仙翁已矣客犹在，天意不然人奈何！抚剑有时撑老眼，衔杯无路发悲歌。先生闭户何为者？我亦从今理钓蓑。
华风织翠裾，紫绶更纷敷。屑玉嫩成糁，缕金齐撚须。妖饶嗟易歇，落托醉难扶。旧日沈香北，倾都只此姝。
永巷长年怨罗绮，离情终日思风波。湘江竹上痕无限，岘首碑前洒几多。人去紫台秋入塞，兵残楚帐夜闻歌。朝来灞水桥边问，未抵青袍送玉珂。

东京赋拼音解读：

zào huà cūn shuí shǒu ，jun1 lái liáo jiě yán 。yù yóu tiān shàng lù ，xiān pò guǐ mén guān 。huò fú háng cáng nèi ，gāo dī fāng cùn jiān 。háo máng chà cuò chù ，guò fàn zhòng rú shān 。
é é běi yán shān ，shàng yì yǔ yǔ yún 。xià yǒu huì yǔ lán ，péng péng yáng qiū fēn 。jun1 zǐ zài yuǎn dào ，huái sī jí yōu qín 。juàn yán gǎn shí zé ，yì fù shāng kuí fèn 。niàn zī kǎi huì xìng ，huà zhě jiāng tóng xūn 。yóu lái jīn yù zī ，bú rú xiāo ài qún 。shì jiāng pì zhēn měi ，shù yǐ yí cháo xūn 。
piàn yǔ dōu mén zuì zhuó láo ，huáng jīn tái shàng gòng chí áo 。háo duān bìng tǔ qiān qiū sè ，zhù pàn shuí dāng yī shì háo 。zǐ mò tiān huí zhōng mì yuǎn ，qīng shān yún jìng shǎo wēi gāo 。huā qī shǒu tàn lí lóng kū ，kěn zhe dōng fāng cì hòu páo 。
diàn gū xiāng chē guò liǔ dī ，huà yān fèn chù mǎ pín sī ，wéi tā chén zuì bú chéng ní ¤huā mǎn yì tíng xiāng lù xì ，dù juān shēng duàn yù chán dī ，hán qíng wú yǔ yǐ lóu xī 。mǎ shàng níng qíng yì jiù yóu ，zhào huā yān zhú xiǎo xī liú ，diàn zhēng luó mù yù sāo tóu ¤zǎo shì chū mén zhǎng dài yuè ，kě kān fèn mèi yòu jīng qiū ，wǎn fēng xié rì bú shèng chóu 。dú lì hán jiē wàng yuè huá ，lù nóng xiāng fàn xiǎo tíng huā ，xiù píng chóu bèi yī dēng xié ¤yún yǔ zì cóng fèn sàn hòu ，rén jiān wú lù dào xiān jiā ，dàn píng hún mèng fǎng tiān yá 。yī yuē cán méi lǐ jiù huáng ，cuì huán pāo zhì yī zān zhǎng ，nuǎn fēng qíng rì bà cháo zhuāng ¤xián shé hǎi táng kàn yòu niān ，yù xiān wú lì rě yú xiāng ，cǐ qíng shuí huì yǐ xié yáng 。fěi cuì píng kāi xiù wò hóng ，xiè é wú lì xiǎo zhuāng yōng ，jǐn wéi yuān bèi xiǔ xiāng nóng ¤wēi yǔ xiǎo tíng chūn jì mò ，yàn fēi yīng yǔ gé lián lóng ，xìng huā níng hèn yǐ dōng fēng 。huā yuè xiāng hán qiāo yè chén ，qǐ yàn yōu huì àn shāng shén ，chán juān yī yuē huà píng rén ¤rén bú jiàn shí hái zàn yǔ ，lìng cái pāo hòu ài wēi pín ，yuè luó bā jǐn bú shèng chūn 。piān dài huā guàn bái yù zān ，shuì róng xīn qǐ yì shěn yín ，cuì diàn jīn lǚ zhèn méi xīn ¤xiǎo kǎn rì xié fēng qiāo qiāo ，gé lián líng luò xìng huā yīn ，duàn xiāng qīng bì suǒ chóu shēn 。wǎn zhú xiāng chē rù fèng chéng ，dōng fēng xié jiē xiù lián qīng ，màn huí jiāo yǎn xiào yíng yíng ¤xiāo xī wèi tōng hé jì shì ，biàn xū yáng zuì qiě suí háng ，yī xī wén dào tài kuáng shēng 。xiǎo shì dōng mén yù xuě tiān ，zhòng zhōng yī yuē jiàn shén xiān ，ruǐ huáng xiāng huà tiē jīn chán ¤yǐn sàn huáng hūn rén cǎo cǎo ，zuì róng wú yǔ lì mén qián ，mǎ sī chén hōng yī jiē yān 。
dú lì méi huā hèn zuì duō ，jiāng xī yè yǔ zhǎng ēn bō 。xiān wēng yǐ yǐ kè yóu zài ，tiān yì bú rán rén nài hé ！fǔ jiàn yǒu shí chēng lǎo yǎn ，xián bēi wú lù fā bēi gē 。xiān shēng bì hù hé wéi zhě ？wǒ yì cóng jīn lǐ diào suō 。
huá fēng zhī cuì jū ，zǐ shòu gèng fēn fū 。xiè yù nèn chéng shēn ，lǚ jīn qí niǎn xū 。yāo ráo jiē yì xiē ，luò tuō zuì nán fú 。jiù rì shěn xiāng běi ，qīng dōu zhī cǐ shū 。
yǒng xiàng zhǎng nián yuàn luó qǐ ，lí qíng zhōng rì sī fēng bō 。xiāng jiāng zhú shàng hén wú xiàn ，xiàn shǒu bēi qián sǎ jǐ duō 。rén qù zǐ tái qiū rù sāi ，bīng cán chǔ zhàng yè wén gē 。cháo lái bà shuǐ qiáo biān wèn ，wèi dǐ qīng páo sòng yù kē 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

④“夜来”句：一作“欲知昨夜风”。
①溪柴：若耶溪所出的小束柴火。蛮毡：中国西南和南方少数民族地区出产的毛毡，宋时已有生产。狸奴：指生活中被人们驯化而来的猫的昵称。

相关赏析

全词意境极为深沉含蓄，是中唐文人词中难得的一篇佳作。
全诗语言清新自然，通畅流转，意象动静皆备，丰富唯美，写景状物虚实相生，形象地表现了作者对美好的田园生活的喜爱之情。
“夫免身功，以明先王之迹者，臣之上计也。离毁辱之非，堕先王之名者，臣之所大恐也。临不测之罪，以幸为利者，义之所不敢出也。”

作者介绍

慧宣 常州法师，与道恭同召，活跃于太宗贞观年间，生平事迹不详，留有是诗三首。