哀江南赋序

哀江南赋序原文：

忆我为儿时，家塾在堂隅。日昳读书罢，归时慈母娱。八岁就外傅，《鲁论》初咿唔。九岁五经毕，文义颇不疏。十岁读《礼经》，古句忘崎岖。十一背慈训，茕茕失母乌。十二出门游，奔走能跨驴。是时从大人，来往神愉愉。大人授《孝经》，命儿自写书。儿写书不成，满纸如墨猪。左右反覆视，心气惨不舒。低头清泪落，仰头但嗟吁。大人顾谓儿，儿心一何愚。写书非大难，儿心姑徐徐。心定手不误，尔盍仰视予。侵晨执笔写，写成日裁晡。儿乃破涕笑，喜笑东西趋。取书呼儿来，此书义当摅。读书读其义，此书学根株。儿默听此教，跪受当前除。朝夕执书读，爱重同球图。读罢藏之笥，亵见惧点污。儿今又写书，写书忽痛呼。儿有六岁儿，儿已十年孤。昔时一卷书，岁时常宝储。今日写此帙，吞声泪沾裾。昔写今亦写，今日迥自殊。昔泣今亦泣，两泣不相如。昔写虽丑恶，嬉戏称凤雏。今写好似昔，谁与正瑕瑜。昔泣实恃爱，貌郁神不痡。今泣复何益，泪眼空为枯。哀哉一卷书，写罢还踟蹰。儿亦呼其儿，学不在五车。但求孝悌性，敬爱理不虚。亦不在荣达，名誉播九区。但求守吾身，战战保发肤。儿有弱小甥，神采清且都。七岁痛陟岵，似续守门闾。此书大义在，此诗非烦纡。儿复呼其儿，试诵与尔姑。尔姑闻此诗，哀痛犹茹茶。尔内外兄弟，敬谨相友于。立身与显亲，毋苦不肖吾。
江南十月天气新，橘柚垂荣号小春。爱日北堂情更倍，翩翩彩袖正娱亲。碧桃海上冬还实，雪藕冰梨伴锦瑟。西母瑶池信始通，麻姑且道蓬莱出。家园周览乐潘舆，彷佛云扶白鹿车。南极星光联宝婺，管弦应奏凤将雏。子舍承颜孙绕膝，女偊长年犹孺色。庭阶兰玉喜森森，拜阙衣冠恒络绎。八十遐龄未足多，阳都得道已形和。称觞定迓期颐永，黄发重赓燕喜歌。
散步瑶阶下，庭空不见人。回头顾明月，惟有影随身。
习閒成懒懒成痴，六用都藏缩似龟。雪已许多犹不饮，梅今如此尚无诗。閒看猫暖眠毡褥，静听猧寒叫竹篱。寂寞无人同此意，时时惟有睡魔知。
当即抽刀，他绝对会被任何语言激怒。
湖面波光鉴影开，绿荷红芰绕楼台。可怜风物还依旧，曾见吴王六马来。

哀江南赋序拼音解读：

yì wǒ wéi ér shí ，jiā shú zài táng yú 。rì yì dú shū bà ，guī shí cí mǔ yú 。bā suì jiù wài fù ，《lǔ lùn 》chū yī én 。jiǔ suì wǔ jīng bì ，wén yì pō bú shū 。shí suì dú 《lǐ jīng 》，gǔ jù wàng qí qū 。shí yī bèi cí xùn ，qióng qióng shī mǔ wū 。shí èr chū mén yóu ，bēn zǒu néng kuà lǘ 。shì shí cóng dà rén ，lái wǎng shén yú yú 。dà rén shòu 《xiào jīng 》，mìng ér zì xiě shū 。ér xiě shū bú chéng ，mǎn zhǐ rú mò zhū 。zuǒ yòu fǎn fù shì ，xīn qì cǎn bú shū 。dī tóu qīng lèi luò ，yǎng tóu dàn jiē yù 。dà rén gù wèi ér ，ér xīn yī hé yú 。xiě shū fēi dà nán ，ér xīn gū xú xú 。xīn dìng shǒu bú wù ，ěr hé yǎng shì yǔ 。qīn chén zhí bǐ xiě ，xiě chéng rì cái bū 。ér nǎi pò tì xiào ，xǐ xiào dōng xī qū 。qǔ shū hū ér lái ，cǐ shū yì dāng shū 。dú shū dú qí yì ，cǐ shū xué gēn zhū 。ér mò tīng cǐ jiāo ，guì shòu dāng qián chú 。cháo xī zhí shū dú ，ài zhòng tóng qiú tú 。dú bà cáng zhī sì ，xiè jiàn jù diǎn wū 。ér jīn yòu xiě shū ，xiě shū hū tòng hū 。ér yǒu liù suì ér ，ér yǐ shí nián gū 。xī shí yī juàn shū ，suì shí cháng bǎo chǔ 。jīn rì xiě cǐ zhì ，tūn shēng lèi zhān jū 。xī xiě jīn yì xiě ，jīn rì jiǒng zì shū 。xī qì jīn yì qì ，liǎng qì bú xiàng rú 。xī xiě suī chǒu è ，xī xì chēng fèng chú 。jīn xiě hǎo sì xī ，shuí yǔ zhèng xiá yú 。xī qì shí shì ài ，mào yù shén bú pū 。jīn qì fù hé yì ，lèi yǎn kōng wéi kū 。āi zāi yī juàn shū ，xiě bà hái chí chú 。ér yì hū qí ér ，xué bú zài wǔ chē 。dàn qiú xiào tì xìng ，jìng ài lǐ bú xū 。yì bú zài róng dá ，míng yù bō jiǔ qū 。dàn qiú shǒu wú shēn ，zhàn zhàn bǎo fā fū 。ér yǒu ruò xiǎo shēng ，shén cǎi qīng qiě dōu 。qī suì tòng zhì hù ，sì xù shǒu mén lǘ 。cǐ shū dà yì zài ，cǐ shī fēi fán yū 。ér fù hū qí ér ，shì sòng yǔ ěr gū 。ěr gū wén cǐ shī ，āi tòng yóu rú chá 。ěr nèi wài xiōng dì ，jìng jǐn xiàng yǒu yú 。lì shēn yǔ xiǎn qīn ，wú kǔ bú xiāo wú 。
jiāng nán shí yuè tiān qì xīn ，jú yòu chuí róng hào xiǎo chūn 。ài rì běi táng qíng gèng bèi ，piān piān cǎi xiù zhèng yú qīn 。bì táo hǎi shàng dōng hái shí ，xuě ǒu bīng lí bàn jǐn sè 。xī mǔ yáo chí xìn shǐ tōng ，má gū qiě dào péng lái chū 。jiā yuán zhōu lǎn lè pān yú ，páng fó yún fú bái lù chē 。nán jí xīng guāng lián bǎo wù ，guǎn xián yīng zòu fèng jiāng chú 。zǐ shě chéng yán sūn rào xī ，nǚ yǔ zhǎng nián yóu rú sè 。tíng jiē lán yù xǐ sēn sēn ，bài què yī guàn héng luò yì 。bā shí xiá líng wèi zú duō ，yáng dōu dé dào yǐ xíng hé 。chēng shāng dìng yà qī yí yǒng ，huáng fā zhòng gēng yàn xǐ gē 。
sàn bù yáo jiē xià ，tíng kōng bú jiàn rén 。huí tóu gù míng yuè ，wéi yǒu yǐng suí shēn 。
xí jiān chéng lǎn lǎn chéng chī ，liù yòng dōu cáng suō sì guī 。xuě yǐ xǔ duō yóu bú yǐn ，méi jīn rú cǐ shàng wú shī 。jiān kàn māo nuǎn mián zhān rù ，jìng tīng wō hán jiào zhú lí 。jì mò wú rén tóng cǐ yì ，shí shí wéi yǒu shuì mó zhī 。
dāng jí chōu dāo ，tā jué duì huì bèi rèn hé yǔ yán jī nù 。
hú miàn bō guāng jiàn yǐng kāi ，lǜ hé hóng jì rào lóu tái 。kě lián fēng wù hái yī jiù ，céng jiàn wú wáng liù mǎ lái 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

（28）无限路：极言离人相距之远。
（13）扁舟子：飘荡江湖的游子。扁舟，小舟。
④“夜来”句：一作“欲知昨夜风”。

相关赏析

颔联两句进而描写秋江女儿的生活：温暖的春日里，她穿着一袭红衣，看护着满江的荷叶；秋日暮色里，她的翠色长袖和荷叶一起迎着凉风翻飞飘扬。“绛袍”和“翠袖”都是秋江女儿的穿着，这两种颜色又分别是芙蓉花和叶的颜色，暗示着人与花的关联，人如花，花似人。“春浅”、“日暮”相对，意为秋江女儿与芙蓉从春到秋、从晨至暮始终相依相伴。“翠袖日暮迎风凉”，很容易联想到杜甫《佳人》诗的最末两句“天寒翠袖薄，日暮倚修竹”。《佳人》描写的是一位居住在空谷中躲避战乱的女子，亲人已死，夫婿又抛弃她娶了新人。“但见新人笑，哪闻旧人哭”，是旧时女子最凄惨的爱情悲剧。这就隐隐透露出秋江女儿愁思的根源了。

维正德四年秋月三日，有吏目云自京来者，不知其名氏，携一子一仆，将之任，过龙场，投宿土苗家。予从篱落间望见之，阴雨昏黑，欲就问讯北来事，不果。明早，遣人觇之，已行矣。

作者介绍

沈佺期 沈佺期（约656—约715），字云卿，相州内黄（今安阳市内黄县）人，祖籍吴兴（今浙江湖州）。宋代诗人。与宋之问齐名，称“沈宋”。善属文，尤长七言之作。擢进士第。长安中，累迁通事舍人，预修《三教珠英》，转考功郎给事中。坐交张易之，流驩州。稍迁台州录事参军。神龙中，召见，拜起居郎，修文馆直学士，历中书舍人，太子少詹事。开元初卒。