连昌宫词

连昌宫词原文：

桃李花开日载阳，流沙河浅水如汤。无端昨夜西风急，尽捲波涛上小岗。
岁晚周南见此翁，未应抵苦厌尘笼。人须老后心方定，诗到工时例合穷。饭颗尽从嘲杜甫，荆钗元不笑梁鸿。倚楹三咏鸱枭句，始信《离骚》继国风。
削迹松陵华寓。藏密白云深处。造物已安排，万事何须先虑。归去。归去。海鹤山猿同住。
扁舟来梧城，水急舟行缓。经旬念高堂，却怪程途远。梧城往返千里馀，寸心郁结犹不舒。星轺指日上京国，万里离别当何如。功名不似家乡好，岁月奔驰人易老。何当乞身归及时，日日彩衣承母慈。
——————（庆祝五一，四千六百多字的大章奉上，希望大家五一里玩得开心。
君家唫溪北，我家郡城西。君家梁间燕，我家梁间栖。我从出镇来，寒暑又三变。不见故乡春，惟见故乡燕。挈家吉城边，寓家汴河湄。燕识主人心，相随不相离。念君千里隔，见君几时得。欲令燕衔书，飞归到君侧。君能弗吾弃，为理白云庄。愿言共君老，看燕双飞翔。
圣皇御极治化明，海波不动边尘清。雕题椎髻尽入觐，卉裳毳服咸来庭。迢迢西域尤诚至，职贡依时无或替。圣心眷彼勤渠情，特选才贤充报使。地官主事关中英，年青貌伟襟怀宏。往时两度使绝域，能声妙誉人咸称。今来再乘皇华节，晓驾輶轩行紫陌。绣衣郁郁飘天香，四牡騑騑拖锦绁。暮春三月杨飞花，此时准拟过流沙。宣威不挂义阳剑，通道宁藉张骞槎。高昌康居聊尔适，鄯善月支暂焉息。星轺直驻于阗城，天诏须颁大宛国。大宛有马皆龙驹，于阗有玉皆璠玙。皇恩遍布戎夷悦，合辞入贡当何如。黄琮苍璧千金直，騄駬骅骝五花饰。想当旌旆言还时，蕃使纷纷随辙迹。戎王祖道穹庐高，蛮儿旋舞翻葡萄。笳声吹落关山月，节旄振耀蟠花袍。花袍不染流沙土，文采曾沾天上雨。归来拂拭当彤墀，百拜欢呼谒明主。主心悦怿嘉忠勤，隆隆恩宠应无伦。愿言努力重努力，汉廷不负班将军。

连昌宫词拼音解读：

táo lǐ huā kāi rì zǎi yáng ，liú shā hé qiǎn shuǐ rú tāng 。wú duān zuó yè xī fēng jí ，jìn juǎn bō tāo shàng xiǎo gǎng 。
suì wǎn zhōu nán jiàn cǐ wēng ，wèi yīng dǐ kǔ yàn chén lóng 。rén xū lǎo hòu xīn fāng dìng ，shī dào gōng shí lì hé qióng 。fàn kē jìn cóng cháo dù fǔ ，jīng chāi yuán bú xiào liáng hóng 。yǐ yíng sān yǒng chī xiāo jù ，shǐ xìn 《lí sāo 》jì guó fēng 。
xuē jì sōng líng huá yù 。cáng mì bái yún shēn chù 。zào wù yǐ ān pái ，wàn shì hé xū xiān lǜ 。guī qù 。guī qù 。hǎi hè shān yuán tóng zhù 。
biǎn zhōu lái wú chéng ，shuǐ jí zhōu háng huǎn 。jīng xún niàn gāo táng ，què guài chéng tú yuǎn 。wú chéng wǎng fǎn qiān lǐ yú ，cùn xīn yù jié yóu bú shū 。xīng yáo zhǐ rì shàng jīng guó ，wàn lǐ lí bié dāng hé rú 。gōng míng bú sì jiā xiāng hǎo ，suì yuè bēn chí rén yì lǎo 。hé dāng qǐ shēn guī jí shí ，rì rì cǎi yī chéng mǔ cí 。
——————（qìng zhù wǔ yī ，sì qiān liù bǎi duō zì de dà zhāng fèng shàng ，xī wàng dà jiā wǔ yī lǐ wán dé kāi xīn 。
jun1 jiā yín xī běi ，wǒ jiā jun4 chéng xī 。jun1 jiā liáng jiān yàn ，wǒ jiā liáng jiān qī 。wǒ cóng chū zhèn lái ，hán shǔ yòu sān biàn 。bú jiàn gù xiāng chūn ，wéi jiàn gù xiāng yàn 。qiè jiā jí chéng biān ，yù jiā biàn hé méi 。yàn shí zhǔ rén xīn ，xiàng suí bú xiàng lí 。niàn jun1 qiān lǐ gé ，jiàn jun1 jǐ shí dé 。yù lìng yàn xián shū ，fēi guī dào jun1 cè 。jun1 néng fú wú qì ，wéi lǐ bái yún zhuāng 。yuàn yán gòng jun1 lǎo ，kàn yàn shuāng fēi xiáng 。
shèng huáng yù jí zhì huà míng ，hǎi bō bú dòng biān chén qīng 。diāo tí zhuī jì jìn rù jìn ，huì shang cuì fú xián lái tíng 。tiáo tiáo xī yù yóu chéng zhì ，zhí gòng yī shí wú huò tì 。shèng xīn juàn bǐ qín qú qíng ，tè xuǎn cái xián chōng bào shǐ 。dì guān zhǔ shì guān zhōng yīng ，nián qīng mào wěi jīn huái hóng 。wǎng shí liǎng dù shǐ jué yù ，néng shēng miào yù rén xián chēng 。jīn lái zài chéng huáng huá jiē ，xiǎo jià yóu xuān háng zǐ mò 。xiù yī yù yù piāo tiān xiāng ，sì mǔ fēi fēi tuō jǐn xiè 。mù chūn sān yuè yáng fēi huā ，cǐ shí zhǔn nǐ guò liú shā 。xuān wēi bú guà yì yáng jiàn ，tōng dào níng jiè zhāng qiān chá 。gāo chāng kāng jū liáo ěr shì ，shàn shàn yuè zhī zàn yān xī 。xīng yáo zhí zhù yú tián chéng ，tiān zhào xū bān dà wǎn guó 。dà wǎn yǒu mǎ jiē lóng jū ，yú tián yǒu yù jiē fán yú 。huáng ēn biàn bù róng yí yuè ，hé cí rù gòng dāng hé rú 。huáng cóng cāng bì qiān jīn zhí ，lù ěr huá liú wǔ huā shì 。xiǎng dāng jīng pèi yán hái shí ，fān shǐ fēn fēn suí zhé jì 。róng wáng zǔ dào qióng lú gāo ，mán ér xuán wǔ fān pú táo 。jiā shēng chuī luò guān shān yuè ，jiē máo zhèn yào pán huā páo 。huā páo bú rǎn liú shā tǔ ，wén cǎi céng zhān tiān shàng yǔ 。guī lái fú shì dāng tóng chí ，bǎi bài huān hū yè míng zhǔ 。zhǔ xīn yuè yì jiā zhōng qín ，lóng lóng ēn chǒng yīng wú lún 。yuàn yán nǔ lì zhòng nǔ lì ，hàn tíng bú fù bān jiāng jun1 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

②浮云：在山间浮动的云雾。望眼：视线。缘：因为。
②衔枚：古代军旅、田役时，令口中横衔状如短筷的“枚”，以禁喧哗。此处比喻人人肃静。

相关赏析

词人对屈原的凭吊语其实隐含了词人自己的今昔之慨和身世之感。同时这首词的亮点是，前面描绘的景色并非显得哀怨凄清，而后面抒情则细腻委婉哀怨，前后形成较大的对比，如此大的转折，更使这首词所抒之情深厚郁勃，沉致幽婉了。全词通过运用典故，寓情于景，将词人的愁绪与对恋人的思念之情表达地淋漓尽致。

作者介绍

赵概 （996—1083）应天府虞城人，字叔平。仁宗天圣五年进士。为开封府推官。出知洪州，筑临江石堤，水不为患。历官知制诰。苏舜钦等以群饮被逐，概言预会者皆馆阁名士，为之开脱。为翰林学士，聘契丹，甚见礼重。嘉祐间累官至枢密使、参知政事。以太子少师致仕。退居十五年，尝集古今谏争事为《谏林》。卒谥康靖。