哀江南赋序

哀江南赋序原文：

扁舟来梧城，水急舟行缓。经旬念高堂，却怪程途远。梧城往返千里馀，寸心郁结犹不舒。星轺指日上京国，万里离别当何如。功名不似家乡好，岁月奔驰人易老。何当乞身归及时，日日彩衣承母慈。
薄游金华山，信足支短筇。长啸黄初平，蹴踏金芙蓉。芙蓉峰头白云起，天风习习两腋举。相传古来洞天三十六，乃是赤松真人之所理。千岩拔崔嵬，万壑亘迤逦。高欲凌空同，侧若摧鸟鼠。括苍与台雁，琐细不足拟。帝鸿既长逝，雨师邈难招。回看昔日讲堂洞，却忆当时刘孝标。九龙蜿蜒读书处，穹岩怪石摩苍霄。荒坟突兀葬彩笔，至今词客何寥寥。讲堂信郁纡，朝真益弘敞。天门划然开，石洞豁榛莽。恍然坐我金银台，昆丘玄圃恣来往。青虬赤鲤尽罗列，三仙七圣时俯仰。幽怀转轶荡，胜槩杳莫穷。飞梁百尺下窈窕，举足却堕冰壶中。冰壶跨山腹，气势何其雄。何年虎豹穴，置此蛟龙宫。水帘参差直下五千尺，银河宛转倒泻双白虹。天孙云锦织璀璨，鲛人珠箔垂玲珑。飞流溅沫日夜不得息，惊涛涌雪六月迷长空。耸身出冰壶，倚杖息馀峭。举头万松巅，隐隐落斜照。石羊纷纷望不穷，突见双龙挂寒峤。恍惚初平兄弟骑，蜕骨遗此青天貌。俯窥曲涧仅容膝，解衣燃烛渡深黑。行行不尽一线明，万乳荧煌喷苍壁。玉树罗青葱，芝田烂金碧。谁持巨灵斧，凿此灵仙窟。真人渺何许，瑶草纷可拾。枰间数子势飞动，细看尚记当年弈。人言此穴穿四明，天窗万叠开蓬瀛。摩挲仰视众仙箓，隐见若有胡生名。吁嗟我今胡为在下土，青鞋布袜濩落如流萍。乃思昔日玉皇侧，看花醉卧芙蓉城。木公徘徊向我怒，授简谪余离太清。一落人间五千载，沧溟浩劫会巳盈。顾瞻灵境但咫尺，奋身欲飞还不能。倚杖还悲歌，壮心浩难遏。却忆云门期，瓢笠候明发。回望金华山，兹游信奇绝。馀霞映袍袖，岚翠尚明灭。何当蹑苍虬，长揖众仙列。提携两赤松，永与尘世别。
翩翩一鹤下云中，正倚高楼落日东。忆得羽毛如昨梦，不教心力破长空。呼童护足防秋雨，看汝梳翎飏晚风。赤壁青田是何处，忘机聊与海鸥同。
门巷幽深白日长，清风时洒玉兰堂。粉墙树色交深夏，羽扇茶瓯共晚凉。病起经时疏笔研，晏居终日懒衣裳。偶然无事成媮惰，不是栖迟与世忘。
黄观不料劝出这结果来，惊得合不拢嘴。
徼道西华内，觚棱北斗傍。神灵安肯构，恩泽赐燔香。渤澥通骊窟，昆崙拱画梁。清坛浮早景，碧瓦霁初霜。甲帐严如在，丹檐迥欲翔。隆姿瞻汉后，馀烈畏轩皇。埋剑桥山远，游冠阁道长。白云迷处所，仙掌镇相望。五岳扶封域，三辰纬典章。升歌留宝鼎，刻号在神房。盛德尊原庙，遗仁睦鬼方。圣文名善继，百世溢流光。

哀江南赋序拼音解读：

biǎn zhōu lái wú chéng ，shuǐ jí zhōu háng huǎn 。jīng xún niàn gāo táng ，què guài chéng tú yuǎn 。wú chéng wǎng fǎn qiān lǐ yú ，cùn xīn yù jié yóu bú shū 。xīng yáo zhǐ rì shàng jīng guó ，wàn lǐ lí bié dāng hé rú 。gōng míng bú sì jiā xiāng hǎo ，suì yuè bēn chí rén yì lǎo 。hé dāng qǐ shēn guī jí shí ，rì rì cǎi yī chéng mǔ cí 。
báo yóu jīn huá shān ，xìn zú zhī duǎn qióng 。zhǎng xiào huáng chū píng ，cù tà jīn fú róng 。fú róng fēng tóu bái yún qǐ ，tiān fēng xí xí liǎng yè jǔ 。xiàng chuán gǔ lái dòng tiān sān shí liù ，nǎi shì chì sōng zhēn rén zhī suǒ lǐ 。qiān yán bá cuī wéi ，wàn hè gèn yǐ lǐ 。gāo yù líng kōng tóng ，cè ruò cuī niǎo shǔ 。kuò cāng yǔ tái yàn ，suǒ xì bú zú nǐ 。dì hóng jì zhǎng shì ，yǔ shī miǎo nán zhāo 。huí kàn xī rì jiǎng táng dòng ，què yì dāng shí liú xiào biāo 。jiǔ lóng wān yán dú shū chù ，qióng yán guài shí mó cāng xiāo 。huāng fén tū wū zàng cǎi bǐ ，zhì jīn cí kè hé liáo liáo 。jiǎng táng xìn yù yū ，cháo zhēn yì hóng chǎng 。tiān mén huá rán kāi ，shí dòng huō zhēn mǎng 。huǎng rán zuò wǒ jīn yín tái ，kūn qiū xuán pǔ zì lái wǎng 。qīng qiú chì lǐ jìn luó liè ，sān xiān qī shèng shí fǔ yǎng 。yōu huái zhuǎn yì dàng ，shèng gài yǎo mò qióng 。fēi liáng bǎi chǐ xià yǎo tiǎo ，jǔ zú què duò bīng hú zhōng 。bīng hú kuà shān fù ，qì shì hé qí xióng 。hé nián hǔ bào xué ，zhì cǐ jiāo lóng gōng 。shuǐ lián cān chà zhí xià wǔ qiān chǐ ，yín hé wǎn zhuǎn dǎo xiè shuāng bái hóng 。tiān sūn yún jǐn zhī cuǐ càn ，jiāo rén zhū bó chuí líng lóng 。fēi liú jiàn mò rì yè bú dé xī ，jīng tāo yǒng xuě liù yuè mí zhǎng kōng 。sǒng shēn chū bīng hú ，yǐ zhàng xī yú qiào 。jǔ tóu wàn sōng diān ，yǐn yǐn luò xié zhào 。shí yáng fēn fēn wàng bú qióng ，tū jiàn shuāng lóng guà hán qiáo 。huǎng hū chū píng xiōng dì qí ，tuì gǔ yí cǐ qīng tiān mào 。fǔ kuī qǔ jiàn jǐn róng xī ，jiě yī rán zhú dù shēn hēi 。háng háng bú jìn yī xiàn míng ，wàn rǔ yíng huáng pēn cāng bì 。yù shù luó qīng cōng ，zhī tián làn jīn bì 。shuí chí jù líng fǔ ，záo cǐ líng xiān kū 。zhēn rén miǎo hé xǔ ，yáo cǎo fēn kě shí 。píng jiān shù zǐ shì fēi dòng ，xì kàn shàng jì dāng nián yì 。rén yán cǐ xué chuān sì míng ，tiān chuāng wàn dié kāi péng yíng 。mó suō yǎng shì zhòng xiān lù ，yǐn jiàn ruò yǒu hú shēng míng 。yù jiē wǒ jīn hú wéi zài xià tǔ ，qīng xié bù wà hù luò rú liú píng 。nǎi sī xī rì yù huáng cè ，kàn huā zuì wò fú róng chéng 。mù gōng pái huái xiàng wǒ nù ，shòu jiǎn zhé yú lí tài qīng 。yī luò rén jiān wǔ qiān zǎi ，cāng míng hào jié huì sì yíng 。gù zhān líng jìng dàn zhǐ chǐ ，fèn shēn yù fēi hái bú néng 。yǐ zhàng hái bēi gē ，zhuàng xīn hào nán è 。què yì yún mén qī ，piáo lì hòu míng fā 。huí wàng jīn huá shān ，zī yóu xìn qí jué 。yú xiá yìng páo xiù ，lán cuì shàng míng miè 。hé dāng niè cāng qiú ，zhǎng yī zhòng xiān liè 。tí xié liǎng chì sōng ，yǒng yǔ chén shì bié 。
piān piān yī hè xià yún zhōng ，zhèng yǐ gāo lóu luò rì dōng 。yì dé yǔ máo rú zuó mèng ，bú jiāo xīn lì pò zhǎng kōng 。hū tóng hù zú fáng qiū yǔ ，kàn rǔ shū líng yáng wǎn fēng 。chì bì qīng tián shì hé chù ，wàng jī liáo yǔ hǎi ōu tóng 。
mén xiàng yōu shēn bái rì zhǎng ，qīng fēng shí sǎ yù lán táng 。fěn qiáng shù sè jiāo shēn xià ，yǔ shàn chá ōu gòng wǎn liáng 。bìng qǐ jīng shí shū bǐ yán ，yàn jū zhōng rì lǎn yī shang 。ǒu rán wú shì chéng yú duò ，bú shì qī chí yǔ shì wàng 。
huáng guān bú liào quàn chū zhè jié guǒ lái ，jīng dé hé bú lǒng zuǐ 。
jiǎo dào xī huá nèi ，gū léng běi dòu bàng 。shén líng ān kěn gòu ，ēn zé cì fán xiāng 。bó xiè tōng lí kū ，kūn lún gǒng huà liáng 。qīng tán fú zǎo jǐng ，bì wǎ jì chū shuāng 。jiǎ zhàng yán rú zài ，dān yán jiǒng yù xiáng 。lóng zī zhān hàn hòu ，yú liè wèi xuān huáng 。mái jiàn qiáo shān yuǎn ，yóu guàn gé dào zhǎng 。bái yún mí chù suǒ ，xiān zhǎng zhèn xiàng wàng 。wǔ yuè fú fēng yù ，sān chén wěi diǎn zhāng 。shēng gē liú bǎo dǐng ，kè hào zài shén fáng 。shèng dé zūn yuán miào ，yí rén mù guǐ fāng 。shèng wén míng shàn jì ，bǎi shì yì liú guāng 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

⑷复：作“和”，与。
④渡头：犹渡口。过河的地方。烟火：指炊烟。一作“灯火”。
①幽篁：幽深的竹林。啸：嘬口发出长而清脆的声音，类似于打口哨。

相关赏析

此曲描写了民间的立春习俗和迎春的欢悦。人文与自然交融，动与静交替，意趣盎然。运用嵌字体连连咏叹春之到来，表现出对春天的喜爱之情到了无以复加的地步。
最后，曹操又以“介推之避晋封，申胥之逃楚赏”的事迹来自省，表示要学习前贤的高风亮节，居功不傲，虽然自己有“荡平天下”的重要功绩．但封兼四县的邑土却受之有愧。因而他准备要让出三县的封地，以表明意向，消除众舆论的攻击之势，显示曹操成熟灵活的政治手腕，给人以谦恭礼让的印象，让县这一举动在政治上可以说获得了极大的成功。
“蓦听得门外地皮儿踏，则道是冤家，原来风动荼蘼架。 ”句则是说正在这殷殷期待之时，猛然听到门外传来了脚步声，少女的心禁不住一阵狂跳，以为是心上人来了，定睛一看，却不见人影，刚才误听为脚步声的，原是风吹动酴醾架所发出的声音。短短几句，将一个笃情、娇憨的少女形象刻画得栩栩如生。

作者介绍

汪炎昶 汪炎昶（一二六一～一三三八），字懋远，婺源（今属江西）人。幼励志力学，受学于孙嵩，得程朱性理之要。宋亡，与同里江凯隐于婺源山中，名其所居为雪瓷，自号古逸民，学者称古逸先生。元惠宗至元四年卒，年七十八。有《古逸民先生集》二卷。事见本集附录《汪古逸民先生行状》。　汪炎昶诗，以《宛委别藏》本为底本，并新辑集外诗编为一卷。